Pałac pod Blachą
Jest to obiekt pochodzący z okresu późnego baroku, który zbudowano w bliskim rejonie Zamku Królewskiego. To jeden z ważniejszych i ciekawszych zabytków miasta stołecznego. Wyróżnia się zwłaszcza niezwykle nietuzinkową architektoniczną zabudową.
Warto wyróżnić fakt, że w 1657 roku pałac uległ całkowitemu zniszczeniu i wówczas zdecydowano o jego przekształceniach i odbudowie w zasadzie w stu procentach. Wojska Rakoczek zabrali się za modernizację i czas przekształceń datowany jest na okres między 1698 a 1701 rokiem. Wszystko to odbyło się natomiast na zlecenie Jerzego Dominika Lubomirskiego, który był wówczas podkomorzym wielkim koronnym. W okresie między 1720 a 1730 rokiem obiekt całkowicie zmieniono pod kątem estetycznym, tworząc budowlę późnobarokową. Autorem zainicjowanych zmian był Jakub Fontana. Warto wspomnieć o tym, że w trakcie gruntownego remontu jaki wtedy miał miejsce stworzono dwa zupełnie nowe skrzydła boczne. Na całym budynku znalazła się trwała blacha i dlatego zdecydowano się na określenie tego obiektu pałacem pod blachą.
W celu zwiększenia estetyki i poprawy obiektu pod kątem wizualnym, postanowiono dodatkowo stworzyć cztery kolumny w korynckim styl. Obiekt w takim wyglądzie zachowany został do dnia dzisiejszego. W roku 1776 natomiast wykupił pałac ówcześnie zarządzający, to jest Stanisław August Poniatowski. Miał on plan, aby w tym budynku znajdowały się obiekty mieszkalne przeznaczone dla dworzan. Do tego był tam także zespół różnych zabudowań zamkowych, które także chciał on przejąć i zagospodarować wedle własnych intencji. Musimy wspomnieć też i o tym, że z czasem w pałacu pod blachą miał swoją siedzibę również marszałek wielki koronny Michał Jerzy Mniszek.
Autor artykułu:
Pałac na Wyspie
